Daar ben ik weer. Wat een opluchting. De zon schijnt. Mijn vingers typen. Mijn hart jubelt. Inspiratie stroomt. Het leven is magisch. En ik ben vrij mijn favoriete leven te leven. Net als jij.

Punt is dat je daar wel wat energie voor moet hebben. Afgelopen weken was ik deep down under met een fikse griep waar ik maar niet van bij leek te komen. Daarbij ging ik nieuws kijken, altijd goed voor een neerwaartse spiraal. Het komt nooit goed met die wereld. We gaan met z’n allen ten onder. Etcetera. Ik zag het allemaal niet meer zitten.

First things first. Eerst weer energie dus. En nu ben ik weer terug op het strijdtoneel. Wat zeg ik: vredestoneel. Liefdestoneel. Whatever. Want er is wél nog een hoop te redden. Wij kiezen iedere dag wat we in onze levens weven. Liefde of angst. Donker of licht. Verbinding of afgescheidenheid. Vrede of strijd. En daarmee creëren we. Steeds opnieuw. Alles is energie. En daarin zie ik mogelijkheden.